Tek..

Yalnızlık sensizken öyle kötü ki ; tıpkı anlatamamak gibi..
Daha önce seslendiğim mısralarım , geri kalan kısmına burdan devam et diyor
Sensizlik öyle kötü ki , beni sensiz bırakmamak için elimden geleni yapacağım
Yapmayada söz verdim zaten..
Sen yokken o kadar mutsuzmuşum ki,
Ben farkında değilmişim..
Çünkü mutlu olmayı senden öğrendim , sen öğrettin bana , gülüşünle , gözlerindeki alevle..
Ve anlatması o kadar güç ki gerçekten
Keşke şuanda dünyanın en iyi edebiyatçısı olsaydım ,
Bütün kitaplarını okusaydım bütün edebiyatın , tanzimatın , tedrisatın..
Ama dünya öyle iyi bi yer değil öyle mutlu bi yer değilmiş
İnsan yaşadığı onca mutluluğun içindeyken bile mutsuzluğunu anlayamıyormuş meğer...
Sana yanımızdan geçen uzun binalar ve ağaçların ardında göremediğin gerçeklerin biraz gerisinde bir hayal ürünü olarak şöyle bir şey söylemiştim
Ki , belki hatırlarsın belki hatırlamazsın
Çünkü çok çabuk unutan insanlr aslında iyi insanlardır
Aşkım demiştim , bitanem demiştim , seni seviyorum demiştim
Ve tek bir cümlenin arkasında bütün gölgelerimi yansıtan bir hayalin sadece yaşanmamış bir bütünlüğe kavuşmadan ayrılan parçalarında gizliydi benim gizemim
Gücüm yoktu çaresizdim..